Dictartoship face is no longer army and tanks... but still makes democracy bleed...

Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ψυχρός πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος... οικονομικός και ψυχολογικός πόλεμος... μέχρι να απομιζήσουν ό, τι έχει απομείνει από τα ψύχουλα για να γεμίσουν ακόμη πιο πολύ οι τράπεζες. Διεφθαρμένες κυβερνἠσεις που πλανέψανε με μια εφήμερη και ψεύτικη ευημέρια τη μάζα , κι αυτή διεφθαρμένη, και φτάσαμε ως εδώ.

Ο πλανήτης ένα καζάνι που βράζει με το καπάκι από πάνω... κι όπως έλεγε ο Albert Einstein «Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει με ξύλα και πέτρες». Λέτε να βγει αληθινός;

Adult utopia

μας τάπωσαν πάλι τα μικρά... άντε, να μαθαίνουμε...

Everything is amazing and nobody's happy

Αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι τον τρόπο που σκεφτόμαστε και φερόμαστε, πώς θα καταφέρουμε να βγούμε κι από την κρίση; Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τη ζωή μας πιο όμορφη σταματώντας να μπαναλοποιούμε τα πάντα και προπαντώς να προσπαθούμε να βρίσκουμε την ομορφιά που κ΄ρυβετε στο κάθε τι...

Tombe la neige

Η φύση σκεπάστηκε και χάθηκαν τα χρώματα... ενώθηκαν όλα και δώσανε το φως...άσπρο.







Χειμώνας από σήμερα.

μη μου αντισταθείς

Από τότε που λείπεις από τους χειμώνες μου, "ήλιους ζωγραφίζω για να ζεσταθώ."




ΥΓ: δεν έπρεπε να μου το είχες στείλει...

Φωνάζει ο κλέφτης

EINAI ΠΑΛΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ Ο ΣΟΥΡΗΣ Ή ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ?
Για να μην νομίζουμε ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι σύγχρονο...


Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;


(Γ. Σουρής)


p.s.: αγαπώ πολύ την Ελλάδα και γι'αυτο δεν μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια... :(

δε μ'αφήνεις να σ'αφήσω

είναι που "σ'έχω δέσει μ'έναν όρκο γλυκό στα περίεργα γαλάζια σου ξενύχτια σ'όποια πεις σ'όποιον πω σ' αγαπώ..."




Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα που ζητάς

Θέλω να σε δω
μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς
να διώξει αυτόν το θάνατο

Καμιά φορά
φοράω τα λόγια μιας πληγής
καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι

Τη χαρά μου λες γιατί στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η ζωή
να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά

Θέλω να σε δω
να μ'εκδικηθείς
να πιω νερό κρυφά
εκεί που θα πλυθείς

Θέλω να σε δω
να 'μαστε αγκαλιά
και μία θηλιά γερή
το χθες να κάνει αθάνατο...

Λίνα Νικολακοπούλου - Δ. Παπαδημητρίου - Ελ. Αρβανιτάκη

κάηκε η λάμπα

Πώς αλλάζει λάμπα κάθε ζώδιο...;

ΚΡΙΟΣ 21 Μαρτίου - 19 Απριλίου
Προσπαθώντας να βγάλει την λάμπα, ξεχαρβαλώνει και το ντουί. Αγανακτισμένος ξεριζώνει το καλώδιο και φεύγει.

ΤΑΥΡΟΣ 20 Απριλίου - 20 Μαΐου
Πόσο κάνει μια λάμπα;

ΔΙΔΥΜΟΙ 21 Μάιου - 21 Ιουνίου
Θα ανάψει ένα φακό και θα συνεχίσει να μιλάει στο τηλέφωνο.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ 22 Ιουνίου - 22 Ιουλίου
Όταν πεισθεί ότι η λάμπα είναι οριστικό παρελθόν, θα την αφήσει στη θέση της για να του θυμίζει τις έντονες στιγμές που πέρασαν μαζί.

ΛΕΩΝ 23 Ιουλίου - 22 Αυγούστου
Πρώτα παίρνοντας το κατάλληλο ύφος θα βγάλει ένα λογύδριο για το δράμα της καμένης λάμπας. Ύστερα και μέσα σε μια επιβλητική τελετή εγκαινίων, θα φωνάξει έναν Παρθένο για να κάνει την αλλαγή, ενώ αυτός, από μακριά για να μη σκονίζεται, θα εποπτεύει.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ 23 Αυγούστου - 22 Σεπτεμβρίου
Θα κλείσει τον γενικό και θα πάρει μια καρέκλα, αφού πρώτα βάλει εφημερίδες για να μη λερώσει. Στη συνέχεια θα καθαρίσει το ντουί με οινόπνευμα και βαμβάκι και την λάμπα με υγρό πανί που δεν αφήνει χνούδια. Ακολουθεί πιάσιμο της λάμπας με χαρτομάντιλο και βίδωμα. Τελειώνοντας: απολύμανση της λάμπας εκ νέου, φύλαγμα της παλιάς για πιθανή αξιοποίησή της, η καρέκλα στη θέση της και μετά από δύο ώρες όλα είναι στην εντέλεια.

ΖΥΓΟΣ 23 Σεπτεμβρίου - 23 Οκτωβρίου
Ακόμα συσκέπτεται γιατί δεν έχει αποφασίσει το σχήμα και το χρώμα της λάμπας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ 24 Οκτωβρίου - 22 Νοεμβρίου
Θα βγάλει επιτέλους τα μαύρα γυαλιά του

ΤΟΞΟΤΗΣ 23 Νοεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου
Αφού διαβάσει τα πάντα για τις λάμπες φθορισμού, τα ευγενή αέρια, τα φωτόνια, τα Θεοφάνια και τον Φλας Γκόρντον, θα προεκτείνει το καλώδιο της λάμπας του διπλανού δωματίου.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ 22 Δεκεμβρίου - 19 Ιανουαρίου
Πρώτα θα περιμένει το πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης. Ύστερα θα υποβάλει γραπτή αίτηση, δήλωση με χαρτόσημο, αριθμό πρωτοκόλλου κ.λπ. Θα περιμένει δυο τρεις μέρες για να την εγκρίνει και τελικά θα αναθέσει την εργασία σε ειδικό τεχνικό.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ 20 Ιανουαρίου - 18 Φεβρουαρίου
Θα ζητήσει την συγκατάθεση της λάμπας για την αλλαγή. Μετά την άρνησή της, θα συντάξει μανιφέστο του ηλεκτρολόγου και θα την καταργήσει.

ΙΧΘΥΣ 19 Φεβρουαρίου - 20 Μαρτίου
-Ποια λάμπα; Δεν βλέπω τίποτα!

"...να η καρδιά μου πέταξε, κόκκινος χαρταετός..."

Με είδες. Σου χαμογέλασα. Άνοιξες την παλάμη σου που έκρυβε ένα κόκκινο μπαλόνι. Μου το χάρισες.
Δεν ήξερα πως το φουσκώνουν.
Γέλασες τρυφερά και παιχνιδιάρικα μου είπες "Κάτσε, θα σου δείξω εγώ.."
Τι κόκκινο που ήταν..!
Τα μάτια μου άστραφταν από ενθουσιασμό που θα το μεγάλωνες μπροστά μου. Έλαμπα! Κρεμόμουν απο την ιδέα και μόνο του θεάματος. Χαρούμενη!

Έκανες νάζια. Το φούσκωνες λίγο, το άφηνες να ξεφουσκώσει. Έκανες τον λαχανιασμένο από την κούραση. Κοφτή ανάσα να σε λυπηθώ. Εκλεινες το μάτι, ξαναφύσαγες κορδοτός, γυρναγες την πλάτη να κρυφτείς..
Στην αρχή το έβλεπα όλο αυτό σαν παιχνίδι. Αστεία. Γελούσα κι εγώ προσμένοντας πάντα όμως το τελικό αποτέλεσμα. Εκείνο που μου είχες τάξει. Και περίμενα. Δεν ξέρεις πόσο λαχταρούσα να μου το δώσεις στην τελική του μορφή, δεμένο και γεμάτο από τη δική σου καυτή ανάσα.

Κάποια στιγμή, σου είπα πως κουράστηκα. Δεν ήθελα να παίξω άλλο. Μου είπες πως η ροή θα αλλάξει. Πως τα καλύτερα έρχονται. Σε πίστεψα γιατί δεν το ήξερα το παιχνίδι. Και συνέχιζα να σε κοιτώ να παίζεις.

Ωσπου αποφασισες να το φουσκώσεις για τα καλά. Εκεί που είχα απελπιστεί, είδα το μπαλόνι να φουσκώνει, να φουσκώνει, να φουσκώνει!!

Τι όμορφο!
Τι χαρά!
Ταχυπαλμία και γέλατα δυνατα ξεπηδούσαν από το στήθος μου!

Σταματάς.
"Σ'αρέσει;"
"Πολύ!"
"Το θες;"
"Ακόμη πιο πολύ!"

Κάνεις κίνηση να το δέσεις κόμπο. Με κοιτάς στα μάτια. Χαμογελώ.

Και ξαφνικά το αφήνεις από τα χέρια να κάνει σβούρες στον αέρα. Πόσο γέλασες! Μόνος.

Πάει. Χάθηκε.

Γιατί;
Δεν θα καταλάβω ποτέ.

"Θες να ξαναπαίξουμε;" ψελλίζεις μέσα στα χαχανητά σου.
"Όχι, όχι πιά."



by JolsAriella (deviant art)

φεύγω

...είναι σκληρή εποχή, ρομαντισμούς δεν τους σηκώνει...