όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια;

Στο πλαίσιο της κλινικής πρακτικής Κοινωνικής Ιατρικής που παρακολουθώ αυτόν τον καιρό μιλάμε για κάθε μορφή πρόληψης. Μια είναι, γνωστή σε όλους μας βεβαίως-βεβαίως, η γυμναστική και γενικότερα η κινητικότητα (κάτι που στη σημερινή εποχή έχει γίνει πιο δύσκολο από την καθιστική ζωή που μας επιβάλλουν η εργασία, το αυτοκίνητο). Οι ειδικοί συνιστούν να κάνουμε 10.000 βήματα μέσο όρο την ημέρα για να κρατηθούμε σε φόρμα. Για να μας αποδείξουν λοιπόν πόσο δύσκολο είναι με τη ζωή που κάνουμε να φτασουμε αυτόν τον στόχο χωρίς να κάνουμε από μόνοι μας την προσπάθεια μας δώσανε σε όλους ένα ποδόμετρο πολύ καλό (δεν έχανε βήμα) και μας είπαν να μετρήσουμε το δικό μας μέσο όρο. Εγώ έκανα 11.000 ενώ άλλοι φίλοι μου κάνανε το πολύ 3.000! Δεν το λέω να παινευτώ αλλά νομίζω η διαφορά είναι στο οτι χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι τουτου (οπότε μέχρι να περπατησω στο μετρό κλπ), είμαι αφηρημένο και ξεχνώ πράγματα οπότε πρέπει να ξαναγυρίσω να πάρω αυτό που ξέχασα, είμαι λίγο υπερκινητικούλι και μπορώ να μιλώ και να κινούμαι συνάμα, κάνω και κανα ράκετμπολ και κάλυψα τα απαιτούμενα βηματάκια.

Αν πάτε να χτυπηθείτε σε κανά κλάμπ, πάτε στη δουλειά με το ποδήλατό σας, βγάζετε τον σκύλο σας ή σας αρεσει να χαζεύετε σε εμπορικά κέντρα, μπορείτε πανεύκολα να τα καλύψετε κι εσείς.

Μύνημα της ημέρας: 10.000 βήματα την ημέρα τον γιατρό τον κάνουν πέρα! :)