Ήλιος με βροχή
Αυτή η βόλτα θα είναι στοιχιωμένη. Παλιά ιστορία, αρχαίες πέτρες, πεταμένες αγκαλιές. Ίδια πρόσωπα. Ο μαλλιάς αρτίστας που τους φωτογράφισε εκεί ήταν. Αυτή τη φορά, μόνη τον απάντησε. Φυσικά δεν τη θυμόταν, εκείνη στάθηκε όμως να βρει κάτι να πάρει από το κιόσκι του. Το φιλμ είχε καεί. Και παίζει με τον αναπτήρα που αγόρασε για να καπνίσει τις στιγμές που τις δώθηκαν. Να τις ρουφήξει βαθιά. Δεν ξέρει πώς κατεβαίνει το ρημάδι. Πάλι χαμένη ανάσα.
Λιώνει. Ξέχασε τον αναπτήρα αναμμένο. Επίτηδες. Στα στόματα που θα τον φιλήσουν να τον καίνε τα δικά της χείλη. Θέλει. You wish.
Δεν έχει τίποτα δικό του. Μόνο τη μοναξιά της άφησε. Και το άρωμα που αναγνώρισε στον διπλανό επιβάτη στο λεωφορείο. Γιατί η μύτη να συνδέεται με τις αναμνήσεις περισσότερο από κάθε αίσθηση; Μυρωδιά αδιαφορίας. Πιο μισητή από το μίσος.
Θέλει μόνο να ανταμώνει. Τα αντίο, τα λέμε, γειά... μικρές λέξεις όπως η ζωή. Σύντομα. Κρατάνε λίγο, σε ακολουθούν και δε λένε να ξεκολλήσουν. Όπως η ασπιρίνη στον ουρανίσκο. Μόνο να ανταμώνει είπαμε.
Η ευτυχία δεν είναι της μόδας. Είναι που μερικοί έχουν το βίτσιο να σε τελειώνουν. Και άλλοι έχουν το βίτσιο να επιτρέπουν να τους τελειώνουν. Δικαιώματα. Καμμία υποχρέωση.
___________________________________________
Κι όμως, όταν θα γράφεις, όταν θα ανάβεις τσιγάρο, στα χέρια θα με έχεις. Αυτό το «κατάφερα».
Λιώνει. Ξέχασε τον αναπτήρα αναμμένο. Επίτηδες. Στα στόματα που θα τον φιλήσουν να τον καίνε τα δικά της χείλη. Θέλει. You wish.
Δεν έχει τίποτα δικό του. Μόνο τη μοναξιά της άφησε. Και το άρωμα που αναγνώρισε στον διπλανό επιβάτη στο λεωφορείο. Γιατί η μύτη να συνδέεται με τις αναμνήσεις περισσότερο από κάθε αίσθηση; Μυρωδιά αδιαφορίας. Πιο μισητή από το μίσος.
Θέλει μόνο να ανταμώνει. Τα αντίο, τα λέμε, γειά... μικρές λέξεις όπως η ζωή. Σύντομα. Κρατάνε λίγο, σε ακολουθούν και δε λένε να ξεκολλήσουν. Όπως η ασπιρίνη στον ουρανίσκο. Μόνο να ανταμώνει είπαμε.
Η ευτυχία δεν είναι της μόδας. Είναι που μερικοί έχουν το βίτσιο να σε τελειώνουν. Και άλλοι έχουν το βίτσιο να επιτρέπουν να τους τελειώνουν. Δικαιώματα. Καμμία υποχρέωση.
___________________________________________
Κι όμως, όταν θα γράφεις, όταν θα ανάβεις τσιγάρο, στα χέρια θα με έχεις. Αυτό το «κατάφερα».
Ετικέτες αδιέξοδο
Posted by Pegasus at 5:28 μ.μ.::
--------------------oOo--------------------
6 Comments:
"Σε μιαν άδεια ζωή τα ερείπιά μου καπνίζουν
Κι ούτε στάλα βροχής από σένα δεν φτάνει
Μες στα βάθη της γης ξέρω ένα βοτάνι
Που τη λήθη χαρίζει σ' αυτούς που αγαπήσαν
Αν το βρεις, αν το βρεις χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα
Είναι ο πόνος βαθύς κι η αγάπη δεν φτάνει
Είναι ένας ύπνος βαρύς αγκαλιά με έναν ξένο
Από πού 'ρθες εσύ σαν παιδί γερασμένο
Να με κρύψεις μακριά απ' τη ζωή μου που χάνει
Αν το βρεις, αν το βρεις χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα
Αν το βρεις, αν το βρεις χάρισέ το σε μένα
Αν το βρεις, αν το βρεις
Από πού 'ρθες εσύ, τι κοιτάς το φεγγάρι
Όσα είναι μακριά μόνο αυτά μας ορίζουν
Πορφυρά ξωτικά που γλυκά μας κοιμίζουν
Σε μια αγκάλη ζεστή που νεκρούς θα μας πάρει...
Αν το βρεις, αν το βρεις χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα"
διάφανα κρίνα
"Μυρωδιά αδιαφορίας. Πιο μισητή από το μίσος."
Και το βοτάνι δεν φυτρώνει πουθενά...η αδιαφορία δεν είναι το βοτάνι...απλά γιγαντώνει τις αναμνήσεις, που σε τελειώνουν κάθε μέρα μαζί με το τώρα...
Κα΄ποτε θα σου περάσει κι αυτό,που θα πάει....
Η ευτυχία;
Της μόδας;
Είσαι με τα καλά σου;
Τί κέρδος φέρνει;
Παλαιομοδίτησα
τελικά οι καιροί είναι βιτσιόζικοι....
...η ζωή είναι μια σειρά
από "γειά" και "αντίο"
και φοβάμαι οτι είναι η ώρα
για "αντίο" πάλι....
[ Billy Joel ]
@βροχούλα: "Κρύψου μη σε δω να μ'αγνοείς"... ναι, πιο μισητή από το μίσος.
@δήμος: και θα έρθουν άλλα... καλύτερα και χειρότερα αλλά δε μιζεριάζουμε! ;)
@καμηλιέρη: Ναι, είμαι. :Ρ
@BluElephant: Μες στη διαστροφη... καλως όρισες! :)
@Caesar: Δεν ξέρω τι είναι πιο δύσκολο... οι τελειωτικοί αποχωρισμοί ή οι διαδοχικές ανταμώσεις και αποχωρισμοί... Καλως όρισες κι εσύ! :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home