"Θάλασσα πλατιά"

Μια φορά που τη γνώρισες και την έχεις στα πόδια σου, γίνεται δεύτερη μάνα σου... και όταν χρειάζεται να την αποχωριστείς, όλο σου έρχονται τα κύματα της στο νου, τόσο τα ηχηρά και φουρτουνισμένα όσο και τα αδύναμα που ίσα ίσα σκάνε στην αμμουδιά και στα γυμνά πόδια σου όταν ψάχνεις για βότσαλα και κοχύλια που θα την φέρνουν πιο κοντά σου όπου κι αν βρίσκεσαι... εκείνο το χάδι στα δάχτυλα όταν σκύβεις σε καλεί να πας να την αγκαλιάσεις με όλο σου το σώμα... να χωθείς μέσα της και να επιστρέψεις στην πρώτη σου μορφή.... να κουλουριαστείς μέσα της όπως τους εννιά μήνες που ήσουν χωμένος στην ασφαλή ζεστασιά της κοιλιάς εκείνης της γλυκιάς και μοναδικής γυναίκας που σου χάρισε τα πάντα, και τη ζωή... Την κοιτάς από μακριά και όλα όσα σε προβληματίζουν τα βγάζει στην επιφάνεια, όπως κάθε τι που εκβράζει στη στεριά... και εκείνο το βλέμμα σου που δείχνει πως απλά ρεμβάζεις, εκείνη το καταλαβαίνει... σ'ακούει και σου γνέφει με το ασταμάτητο πηγαινέλα πως σε νιώθει... και ξέρεις καλά πως το μυστικό σου θα το κρατήσει στις αβύσσους της παντοτινά...

________________
...σήμερα θα ήθελα να σε ξαναδώ και να σε μυρίσω... να σε γευτώ και να μου λευκάνεις το σώμα με τους μικρούς σου και αμέτρητους αλμυρούς κρυστάλλινους κόκκους σου... και να σε ακούσω να επαναλαμβάνεσαι συνεχώς... μου λείπεις...