χειμωνιάτικα σκηνικά

Κάποια στιγμιότυπα αξέχαστα της εβδομάδας που φτάνει προς το τέλος της:

1) Δευτέρα και Τρίτη έριξε την μεγαλύτερη χιονοθύελλα που είχε γνωρίσει το νησί του Μόντρεαλ τα τελευταία 60 χρόνια! 30 εκατοστά σε μια μέρα και περιμένουμε συνέχεια! Κατενθουσιάστηκα, όλα είναι λευκά και αφράτα ώσπου είδα τον χαμό με τα αυτοκίνητα που δεν έχουν χώρο να πάνε πουθενά και γίνεται γενικότερα ένα κομφούζιο. Λασπώθηκε και το χιόνι! :(

2) Την Τρίτη το πρωί είχαμε μάθημα όπου θα παρουσιάζαμε όλη η τάξη σε ομάδες τις εργασίες μας. Όλοι με μπότες καλυμμένες από το χιόνι και μούσκεμα μέχρι το γόνατο μπήκαμε στο αμφιθέατρο να καθήσουμε. Το πάτωμα απο πλακάκια έχει κλίση για να είναι οι πιο πίσω πιο ψηλά από τους μπροστινούς (για ευνόητους λόγους). Παντού νερά όπως μπορείτε να φανταστείτε. Ενώ είχε τελειώσει η πρώτη ομάδα και έκαναν διάφοροι ερωτήσεις, θυμήθηκα πως χρειαζόμουν να εκτυπώσω κάτι για τη δική μου παρουσίαση και είπα να βγω διακριτικά. Σηκώνομαι από την καρέκλα και με την σάκα στο χέρι τρώω μια γλίστρα και "πατ" πέφτω με εντυπςσιακό τρόπο κάτω μαζί με την τσάντα και έναν τεράστιο κρότο. Σηκώθηκα σε χρόνο dt (μέχρι που μερικοί απλά άκουσαν το πέσιμο και με είδα να στέκομαι όρθια), χαμογέλασα πλατιά, άρχισαν γέλωτες από παντού, και βγήκα χαλαρά έξω να κάνω τη δουλειά μου! Ποιος να με πάρει στα σοβαρά τώρα ε; καρά-λολ! Αποκόμησα και μελανιά στο αριστερό γόνατο.

3) Σήμερα έγραφα το τελικό διαγώνισμα Κοινωνικής Ιατρικής στη μια το μεσημέρι. Επειδή γίνεται το έλα να δεις με τα λεωφορεία τα πρωινά από τότε που έπεσε το χιόνι κι έχουμε δανεικό το αυτοκίνητο της μαμάς εδώ, είπα να πάω τον αδερφό μου στο πανεπιστήμιο το πρωί να μην ταλαιπωρηθεί. Επιστρέφοντας, καταλαβα πως έχει ξανακαεί το φλας και πρέπει να βγάζω το χέρι μου στους -15 βαθμούς σε κάθε στροφή αριστερα! Και σα να μην έφτανε αυτό, όταν πήγα να παρκάρω, είχε περισσότερο χιόνι από αυτό που φαινόταν και το αυτοκίνητο κόλλησε σε σχεδον κάθετη στάση σε σχέση με το πεζοδρόμιο!!!!!! Κάθησε το τουτού πάνω στο χιόνι και η μια η ρόδα δεν άγγιζε καν το έδαφος! Χρειάστηκε να φτυαρίζω επί 45 λεπτά με την βοήθεια ενός γειτονα (καλή του ώρα) γύρω από τις ρόδες για να μπορέσω να βγώ από την "χιονοπαγίδα". Παγώσαν, πόδια, μυτες, χέρια αλλά έκανα γυμναστική όπως συνιστώ και στην προηγούμενη δημοσίευση. Μην είμαι αχάριστη. :Ρ

Είναι μόνο Πέμπτη! Η βδομάδα συνεχίζεται! :)))

Καλή σας μέρα!