Κόκκινο.
Κόκκινο σαν το αίμα.
Σαν το αίμα που γεννά τη ζωή.
Κόκκινη ζωή.
Με πάθος, λατρεία, περηφάνεια, θυμό, πόνο, χαρά.
Της ζωής το αίμα κυλά σαν χείμαρρος.
Χείμαρρος σαν τις κινήσεις του φλαμένκο.
Άλλοτε σπασμωδικές, άλλοτε σαν χάδια.
Αγγιζε με, μη μου μιλάς.
Αγάπα με, μη με λυπάσαι.
Κοίτα εκεί που δείχνω, δείχνε να κοιτώ.
Χόρευε στην ανάσα μου να τρέχω στα βήματα σου.I’m afraid of the moment of having to leave again...
--------------------oOo--------------------
Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και αγάπη!
Το Πάσχα είναι από τις αγαπημένες μου γιορτές... μην πω η αγαπημένη. Βέβαια τα τελευταία χρόνια δεν τη ζω όπως θέλω μιας και όποτε έχουμε Πάσχα τυχαίνει εδώ να είμαστε μέσα σε διαγωνισμούς και διάφορα άλλα τρεχάματα και χρόνος για λίγη γαλήνη δεν υπάρχει.
Από πολύ μικρή με το που πλησίαζε η Μεγάλη Βδομάδα γέμιζα με ένα συναίσθημα γλυκιάς μελαγχολίας, ελπίδας και γαλήνης. Ηρεμούσα. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Ίσως επειδή συμπίπτει με την άνοιξη όπου ανάσταση και αναγέννηση της φύσης συμβαίνουν μαζί. Ίσως γιτί ξέρω πως όλοι θα είναι χαρούμενη την Κυριακή που προσμένουμε και πως θα δω μαζεμένα πολλά πρόσωπα αγαπημένα.
Κι ας έβρεχε όλη μέρα φέτος το Πάσχα, αυτό δε μας χάλασε καθόλου. Τις μέρες τις φτιάχνουμε ή τις χαλάμε μόνοι μας. Διαλέξαμε το πρώτο. :)
Να σημειώσω πως σκάσαμε κιόλας (Μπαμ!!!) στο φαϊ!!! :Ρ
Καλή βδομάδα σε όλους και ανάσταση σε όσα θέλετε να ζήσετε! Να ΣΑΣ προσέχετε!
--------------------oOo--------------------
Αν και το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν άθλιο φέτος, δε μπορώ να μην πανηγυρίσω λίγο που το αγαπημένο μου ΚΑΠΗ Καραϊσκάκη πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα!!!
Ένας είναι ο Θεός, ΜΙΑ η ομάδαΘρύλος, Ολυμπιακός σ'όλη την Ελλάδα!!!:))))))))))))))
Κι ένα ανεκδοτάκι που μου στείλανε σήμερα και ταιριάζει λίιιιιγο:
Ο Γιώργος ξυπνάει στο κρεβάτι του με ένα τρομερό hungover. Το κεφάλι του πάει να σπάσει. Με το ζόρι ανοίγει τα μάτια του και το πρώτο που βλέπει είναι 2 ασπιρίνες και ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο του. Ανακάθεται και βλέπει τα ρούχα του καθαρά και διπλωμένα στην καρέκλα μπροστά του. Κοιτάζει το δωμάτιο και συνειδητοποιεί ότι όλα είναι πεντακάθαρα και τακτοποιημένα. Βγαίνοντας από το δωμάτιο βλέπει ότι όλο το σπίτι είναι στην εντέλεια. Στην κουζίνα βλέπει ένα σημείωμα. «Μωρό μου, θα βρεις το πρωινό σου στον φούρνο. Πήγα να ψωνίσω για να σου μαγειρέψω λαγό το μεσημέρι που ξέρω ότι λατρεύεις. Σαγαπώ.». Πράγματι το πρωινό ήταν στο ν φούρνο ζεστό και λαχταριστό. Πάει να καθίσει και κάθεται πάνω σε έναν «Πρωταθλητή». Τον κοιτάει και προς έκπληξη του είναι σημερινός. Εκείνη την στιγμή μπαίνει και ο γιος του στην κουζίνα. - Καλημέρα γιε μου, μπορείς να μου πεις τι έγινε χθες; - Κοίταξε γύρισες σπίτι στις 5 το πρωί, μεθυσμένος και με λερωμένα ρούχα γιατί κάπου είχες πέσει στον δρόμο, έπεσες και από τις σκάλες καθώς ανέβαινες και από τα νεύρα σου έσπασες το καλό σερβίτσιο και κάτι έπιπλα. - Και τότε γιατί η μητέρα σου μου έκανε πρωινό, μου αγόρασε Πρωταθλητή και έχει όλο το σπίτι στην εντέλεια; - Α, αυτό λες; Η μαμά σε έσυρε στο κρεβάτι και όταν πήγε να σου βγάλει το παντελόνι άρχισες να φωνάζεις : «Ασε με ήσυχο κυρά μου, είμαι παντρεμένος!»
--------------------oOo--------------------
Μια πένα, δυο χαρτιά
Ιστορία ζωγραφιά
Κάθομαι και τα συνθέτω
Και με δάκρυα τα βρέχω
Μια απόσταση βουβή
Μια ρωγμή φαρμακερή
Σαν την βλέπω με φοβίζει
Και γλυκά μου ψυθιρίζει
Σ’ένα όνειρο να ζεις
Ναι, ποτέ σου μην ντραπείς
Και αν κάποτε το χάσεις
Μάθε πάλι να το φτιάξεις
Ένας ξύλινος αέρας
Δύο σύννεφα σαν τέρας
Σκονισμένο ένα τοπίο
Άνθρωποι φρενοκομείο
Προσπαθούν να με τρομάξουν
Και την θλίψη να μοιράσουν
Μα εγώ κρατώ εκεί
Την μικρή μου συμβουλή:
Σ’ένα όνειρο να ζεις
Ναι, ποτέ σου μην ντραπείς
Και αν κάποτε το χάσεις
Μάθε πάλι να το φτιάξεις
Σ’ένα όνειρο να ζεις...Σ. Ρ.
______________________
Σ’ευχαριστώ Σ. Εν αγνοία σου, βρήκα ξανά το κέφι μου. Βρήκα το ιατρικό για τις αναποδιές της ζωής. Να 'σαι καλά κι εσύ Πολυαγαπημένη.
--------------------oOo--------------------
Μερικοί άνθρωποι γερνούν πριν την ώρα τους. Οι λόγοι αμέτρητοι.
Κάποιοι επειδή χάσανε την ευκαιρία να ζήσουν την τρελιάρικη και γοητευτική εφηβική εποχή με τους παρωδικούς έρωτες και τις δικαιολογημένες χαζομάρες που επιτρέπει η ηλικία έχοντας να συγκεντρωθούν στη δύναμη που τους περισσεύει από τα αποδιοργανωμένα κύτταρά τους.
άποιοι άλλοι επειδή μάθανε να φέρονται από μικροί σαν μεγάλοι, είτε από κάποιες απαγορεύσεις είτε από φόβο να αφεθούν στην ανεμελιά αναζητώντας όρια και βάσεις παντού. Δεν τολμησανε για την ελευθερία που τους δινόταν. Η ελευθερία τρομάζει.
Μερικοί πάλι γερνούν από έλειψη κινήτρου. Αφήνουν τον εαυτό τους να περιμένει τον Χάρο επειδή δεν έχουν την δύναμη να βάλουν τέλος στη ζωή τους που δεν τους γεμίζει πλέον.
Όλοι τους παιδιά που χάθηκαν.
Γίνεται να γυρίσει κανείς στα χρόνια που γλίστρησαν από τα χέρια του;
_________________________________________________Μας αφήνεις... πρέπει να σου πω αντίο αλλά δε μπορώ ακόμη.
--------------------oOo--------------------