Να ζήσω ή να πεθάνω σ’ένα φλαμένκο απάνω...;

Κόκκινο.

Κόκκινο σαν το αίμα.

Σαν το αίμα που γεννά τη ζωή.

Κόκκινη ζωή.
Με πάθος, λατρεία, περηφάνεια, θυμό, πόνο, χαρά.

Της ζωής το αίμα κυλά σαν χείμαρρος.

Χείμαρρος σαν τις κινήσεις του φλαμένκο.

Άλλοτε σπασμωδικές, άλλοτε σαν χάδια.

Αγγιζε με, μη μου μιλάς.
Αγάπα με, μη με λυπάσαι.
Κοίτα εκεί που δείχνω, δείχνε να κοιτώ.
Χόρευε στην ανάσα μου να τρέχω στα βήματα σου.




I’m afraid of the moment of having to leave again...