Les idées diluviennes

Παρασκευή, Μαρτίου 17, 2006

OFF

Δεν ξέρω αν άξιζα να κάνω κάποιο μικρό διάλειμμα σήμερα (όχι ολοκληρωτικό, δεν με έπαιρνε... έχουμε και κάποιες υποχρεωτικές υποχρεώσεις)

Αυτή η βδομάδα μου φάνηκε αιώνας. Μια εργασία που έπρεπε να κάνω πάνω στο πένθος και μου έφαγε δυο μέρες και κάποια χρόνια από τη ζωή μου και μόνο που μου ερχόντουσαν στο νου κάποιες σκηνές από το έργο «Δύσκολοι αποχαρετισμοί: ο μπαμπάς μου», οι ατελείωτες πρόβες χορογραφιών και οι μικρολεπτομέρειες τους οι οποίες ειναι σημαντικές και χρονοβόρες, συνάντηση συλλόγων, πολλές ώρες μαθημάτων (περισσότερες από τις κανονικές βδομάδες), δύσκολο περιστατικό στο νοσοκομείο, project παιδιατρικής πρόληψης κατά της παχυσαρκίας που μου εξάντλησε κάθε ίχνος φαντασίας που μου είχε απομείνει κι ας με επέστρεψε στην ηλικία των 6 χρόνων... μην ξεχνώ και το σκουάς που το κάνω τουλάχιστον μια φορά την βδομάδα και με βγάζει νοκ άουτ μετά!

Μπορείτε βεβαίως-βεβαίως να φανταστείτε πως το διάβασμα πήγε πίσω με όλα αυτά και πως έγινε βουνό για το σαββατοκύριακο που αρχίζει σε λίγες ώρες.

Κάθε μέρα που πέρναγε όλο και η κουβέρτα βάραινε πιο πολύ κι όλο πιο ασήκωτη μου φαινόταν. Δεν μπορούσα να ξυπνήσω καλά.

Σήμερα ξυπνησα νωρίς αλλά έκανα κοπάνα. Στα APP κανονικά δεν πρέπει να γίνονται κοπάνες. APP είναι μέθοδος εκπαίδευσης της σχολής μας που χωριζει όλη την τάξη σε ομάδες 8-10 ατόμων που παίρνουν ένα πρόβλημα υγείας για θέμα με έναν καθηγητή-κηδεμόνα για το οποίο συζητάνε και βγάζουν υποθέσεις για τα αίτια και τις συνέπειες τους και ξανασυναντιούνται 3 μερες αργότερα για να μιλήσουν πάλι για το ίδιο θέμα αλλά έχοντας διαβάσει τα πάντα γι’αυτό. Δεν επιτρέπονται απουσίες σε τέτοιες συναντήσεις. Δεν μπορούσα να πάω όμως... δεν ήξερα τίποτα επειδή δεν είχα προλάβει να ανοίξω βιβλίο και ήμουν ένας ράκος. Κάθησα στο κρεβάτι μου και διάβασα δυο ωρίτσες αυτά που δεν είχα προλάβει! Πιο παραγωγικό μου φάνηκε αυτό!

Το απόγευμα ο ήλιος ήταν υπέροχος, το κρύο ακόμη πιο υπέροχα(;) τσουχτερό και η όλη ανεμελιά με έκανε να νιώσω υπέροχα άδεια. Το ραδιόφωνο μου έδωσε πνοή το βραδάκι αν και κάποια λαθάκια τα κάναμε (τεχνικά τα περισσότερα)... Ερασιτέχνες είμαστε, την επόμενη φορά θα βελτιωθούμε! Σημασία έχει πως ακούσαμε όμορφα τραγουδάκια και γελάσαμε!!!

Και σήμερα δεν άνοιξα βιβλίο. Πάω να πέσω γιατί αυριο πέφτω με τα μουτρα στο διάβασμα. Το καλό είναι πως τώρα νιώθω ενέργεια για να το κάνω ενώ σήμερα και να ήθελα δεν μπορούσα.

Μπορεί να μείνω με την απορία για το αν άξιζα τη μέρα Off ή όχι... αλλά ξέρω πως μου άρεσε και μου έκανε καλό.

Όνειρα υπέργλυκα ή καλό ξημέρωμα για όσους είναι στην πέρα όχθη του Ατλαντικού...

--------------------oOo--------------------

10 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

...και ολα αυτα στο Montreal; Off your steam ... Στην Ελλαδα με μια βαρετη δουλεια καθε μερα ειναι καλυτερη; ε;

Μαρτίου 18, 2006 1:55 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Επίσης στο κρεβάτι, αφού ο ήλιος δε λέει να βγει για τα καλά να μας ζεστάνει και παίζει κρυφτό! Η εκπομπή ήταν συμπαθητική και πιστεύω άξιζε η αναμονή...

...παω να ζαλίσω πάλι το κεφάλι μου με όνειρα.

Σαν να τραγουδώ:

"...ήλιος στα μάτια μου, τα μάτια μου κλείνοντας
όνειρο γίνομαι κι εγώ..."

Μαρτίου 18, 2006 5:00 π.μ.  
Blogger Ησυχια said...

υπομονή αγάπη ... !

Μαρτίου 18, 2006 6:35 π.μ.  
Blogger Pegasus said...

@dr.uqbar:
Με τίποταααα δεν θέλω ρουτιανιάρικες μέρες... γι'αυτό και τα κάν όλα αυτά! Αλλά δεν παύει να κουράστηκα λίγο. :)
Καλώς όρισες!

@black pearl: Κάναμε πολλά τεχνικά λάθοι!!! Έμαθα κι άλλα!
O διάλογος "-Πώς τα τρως τα αυγά; -Σφιχτομελάτα!" ακούστηκε αμέσως μετά ένα τραγούδι του οποίου ο τίτλος είναι "Soft Boiled Egg"... το κακό είναι πως δεν είχαν συνδεθεί την κατάλληλη στιγμή τα μικρόφωνά μας και οι ακροατές δεν ακούσαν τα πρώτα λόγια που είπαμε όπου συμπεριλάβαμε τον εν λόγω τίτλο... φάνηκε άσχετο εντελώς!!!lol!

Να 'σαι καλά για τα καά σου λόγια!

Το συγκεκριμμένο τραγούδι του Φάμελου έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου! ;) Γι'αυτό και ήταν εντός της πρώτης playlist μου!!!

@isixiaa: Δεν έχει στερέψει η υπομονή ευτυχώς!
Μικρή μου, σ'έχασα τον τελευταίο καιρό! Να ξέρεις, 75 και σήμερα! :))))

Μαρτίου 18, 2006 10:02 π.μ.  
Blogger hopkins said...

Τα off πάντα αξίζουν Αναστασία μου. Κουράγιο! :)

Μαρτίου 18, 2006 1:23 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

διαβάζοντας το πρόγραμμα σου θυμήθηκα το δικό μου και αγχώθηκα: μόνο που εγώ δεν το τηρώ σε μόνιμη βάση! :-))

Μαρτίου 18, 2006 8:21 μ.μ.  
Blogger Unknown said...

Μπορείς να έχεις ότι απορία θες, αλλά ποτέ μα ποτέ να μην έχεις απορία αν αξίζεις κάτι ή όχι....

Μαρτίου 20, 2006 4:45 π.μ.  
Blogger Pegasus said...

@hopkins : Τώρα τέλειωσε... άντε να έρθει το σαββατοκύριακο να πάρουμε μια μικρούλα ανασούλα πάλι (πιο μικρή αυτή τη φορά) :)

@βροχούλα : Εισπνοή, εκπνοή, εισπνοή, εκπνοή... και τώρα μετά το μάθημα αυτοχαλάρωσης, ξαναβουτάμε στα όσα έχουμε να κάνουμε. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να μην πνιγόμαστε! ;)

@darthiir : Δηλαδή, καμηλιέρη μου, πιστεύεις πως πάντα αξίζουμε ότι μας συμβαίνει, είτε καλό είτε κακό;

Μαρτίου 20, 2006 9:42 π.μ.  
Blogger Unknown said...

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το φέρνουμε στον εαυτό μας ή του επιτρέπουμε να το πάθει αν θες (επειδή το πήγες και στο κακό)

Μαρτίου 21, 2006 5:34 π.μ.  
Blogger YO!Reeka's said...

welcome back! και καλά κουράγια με τα διαβάσματα, μην μασάς τιποτα!

Μαρτίου 29, 2006 10:14 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home