«από μακριά πως αγαπιόμαστε το ξέρω...»

Θέλω να τ'ακούω να το λες... το θέλω πολύ... πες το ανασφάλεια, πες το παράπονο, πες το παιδιάστικη συμπεριφορά, το αναζητώ όταν σε βλέπω, όταν σε ακούω, όταν θέλω να σε αγγίξω, όταν δε σ'έχω κοντά μου, όταν κοιτώ μια φωτογραφία σου, πάντα... μόνο μ'αυτό να ξέρεις πως πάντα θα χαμογελώ... δε ζητώ πολλά για τις μικρές μας ευτυχίες, ποτέ δεν ονειρεύτηκα πολύπλοκα πράγματα... είναι πολύ απλό αυτό το μικρό πραγματάκι... θέλω να το δείχνεις όμως... να το λες μόλις μου λείπει... να με κάνεις να το αισθάνομαι... μη με κάνεις να νιώθω πως το χάνω... μη με κάνεις να το ψάχνω... μη με κάνεις να παρακαλώ γι'αυτό... σου το χαρίζω χωρίς δισταγμούς, χωρίς μα, χωρίς ναι-όχι-ίσως, χωρίς θα δούμε... δώσε μου κι εσύ λίγο από αυτό, να το αισθάνομαι έστω πως υπάρχει... υπάρχει;