Les idées diluviennes

Δευτέρα, Αυγούστου 08, 2005

Εγωσυντονικός-Κυκλοθυμικός χαρακτήρας

Ένας οικογενειακός μας φίλος που είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο μας χάρισε ένα βιβλίο που κάνει συγκριση των χαρακτήρων των Αρχαίων και των Συγχρονων Ελλήνων. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν δυο άνθρωποι που είναι ίδιοι αλλά κάποια χαρακτηριστικά του τρόπου που συμπεριφέρεται ο περίγυρος μας ορίζει το πως λειτουργεί κι ένας ολόκληρος λαός... εξηγεί γιατί άλλοτε σιχτιρίζουμε την χώρα μας κι άλλοτε τη βρίσκουμε την πιο όμορφη και δε θα την αλλάζαμε με καμμία άλλη στον κόσμο. Και ο λόγος δεν είναι η φυσική της ομορφιά αλλά το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι που την αποτελλούν... Μήπως βλέπετε να καθρεφτίζεται λίγο ο εαυτός σας στο παρακάτω κείμενο; Λίγο έως πολύ, όλη η "φάρα" μας το έχει αυτό το "κουσούρι" που τελικά ίσως να της είναι μια ασπίδα προστασίας και να εξηγεί γιατί το ποσοστο της αυτοκτονιών είναι ο μικρότερος στις ανεπτυγμένες (δε μου αρέσει αυτός ο ορισμός... μπλιαχ!) χώρες. Το απόσπασμα αυτό μου άρεσε γι"αυτο και το παραθέτω εδώ.


Ο κυκλοθυμικός χαρακτήρας εκδηλώνεται κυρίως με επικρατηση μιας προεξέχουσας ευμετάβολης διάθεσης, εναλλακτικά, πότε η μία και πότε η άλλη. Είναι μια διπολική διάθεση ευφορίας ή δυσφορίας, επίμονη αισιοδοξία και δραστηριότητα, ή ανησυχία και απαισιόδοξία και χαμηλή ενεργητικότητα και αίσθημα ματαιότητας. Προεξάρχοντα κυκλοθυμικά στοιχεία του χαρακτήρα είναι οι αντιφάσεις, οι μεταπτώσεις, οι μεταμορφώσεις και η φλυαρία.

Αντιφάσεις: Πρόκειται περί δέσμης αντιφάσεων. Το άτομο είναι μεν ευφυέστατο, φιλότιμο, δραστήριο αλλά και ξιπασμένο, γεμάτο προλήψεις, αμέθοδο, ισχυρογνώμον και αμετανόητο, εκδηλώνει επιείκια, ξεχνάει γρήγορα τα περασμένη και δίνει άφεση αμαρτιών.

Μεταπτώσεις: Συνοδεύεται από αστάθεια, επιπολαιότητα, παλινδρομική κινητικότητα, ανησυχία του πνεύματος, ροπή προς μηχανορραφίες, επιτηδειότητα στην κολακεία, κουφότητα και εχθρότητα. Οι μεταπτώσεις δυναντόν να είναι αργές ή απότομες- από την αιθρία στην μπόρα καθώς και το αντίθετο.

Μεταμορφώσεις: Πρόκειται περί ποικιλίας διαφορετικών εμφανίσεων σε διαφορετικές στιγμές και περιπτώσεις. Ο Ομηρος, ως παράδειγμα περιγράφει τον "άθλιο γέροντα Πρωτέα" τον πρωτόγωνο υποτακτικό του Ποσειδώνα που εμφανίζονταν διαφορετικός κάθε φορά.

Φλυαρία: Χαρακτηρίζεται ως φυσική ευγλωττία, ρηχή "φλυαρική" (νεολογισμός του ιστορικού Βακαλόπουλου). Το άτομο συζητά με όλους, πολλή ώρα, για πολλά θέματα που τα ανακατεύει με επιτηδευμένα σχήματα λόγου και απεραντολογίες. Εκτός των ανωτέρω αναφορών των σχετικών με τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα της παρούσης μελέτης, θεωρώ ότιείναι αναγκαίες ορισμένες συμπληρωματικές πληροφορίες.

Ο όρος "κυκλοθυμικός" έχει μια ψυχιατρική απόχρωση που αδίκως προκαλεί δυσκολίες στην επικοινωνία -προφορική και γραπτή- διότι δεν αφορά στην έννοια της κυκλοθυμίας ως ψυχικής διαταραχής. Γι'αυτό το λόγο από μακρού χρόνου, επισήμως επρότεινα, τη χρήση των ακολούθων δυο τύπων του κυκλο8υμικού χαρακτήρα:
1. Μικρού βαθμού-ομαλές-εκδηλώσεις του ατόμου ως ευμετάβολο με αντιφάσεις, μεταπτώσεις, μεταμορφώσεις και
2. Μετρίου βαθμού -"διαταραχές του χαρακτήρα"-

Οι δυο αυτές κατηγορίες του μικρού και του μέτριου βαθμού ΔΕΝ αποτελούν ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.

Στην κατηγορία του "μικρού βαθμού" ανήκει ο εγωσυντονικός κυκλοθυμικός χαρακτήρα που είναι σύμφωνος, συντονισμένος και ευπροσαρμοστικός στις άλλες λειτουργείες του οργανισμού. Το άτομο αυτό δεν αισθάνεται δυσκολίες με τον εαυτό του (δηλάδή υπάρχει έλλειψη υποκειμενικής δυσφορίας) ούτε δυσκολίες στις σχέσεις του με την κοινωνία (δηλαδή έχει ικανότητες προσαρμογής). Βέβαια όπως και σε άλλα φυσιολογικά άτομα, ο εγωσυντονικός κυκλοθυμικός δε σημαίνει ότι έχει ανοσία στη μελαγχολία, στη ντροπή, στις ενοχές, στο άγχος κ.α.
Στην κατηγορία του "μέτριου βαθμού" ανήκει ο Εγώ-δυστονικός κυκλοθυμικός χαρακτήρας που είναι ασύμφωνος, δύσκολα συντονισμένος και δυσπροσαρμοστικός στις άλλες λειτουργείες του οργανισμού. Αυτό δημιουργεί δυσχέρειες στην ικανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον, στην ανταπόκριση των απαιτήσεων της ζωής και στις κοινωνικές και επαγγελματικές λειτουργείες. Τα άτομα αυτά αισθάνονται και δυσκολίες με τον εαυτό τους.


Απόσπασμα από το Ομηρικοί και Συγχρονοι Ελληνες
Μιλτιάδης Γ. Ευαγγελάκης
(ψυχίατρος-παιδοψυχίατρος)

--------------------oOo--------------------

10 Comments:

Blogger το θείο τραγί said...

Ενδιαφέρον κείμενο. Βέβαια, πάνω κάτω έτσι λειτουργεί γενικότερα η ανθρώπινη ψυχή και όχι μόνο η ψυχή του Ελληνα. Ομως ήδη διακρίνεις, πως στην πατρίδα μας αυτή η ψυχική λειτουργία πρωτεύει ώστε και να χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο λαό. Την φυλή μας. Ισως έτσι να είναι.

Αυγούστου 11, 2005 4:34 π.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Αν κατάλαβα καλά, ενδιαφέρον θα έχει η σπουδή σας εκεί στην ξένη, αγαπητή Pegasus.

Κατά το παρελθόν δούλεψα με παιδιά με προβλήματα όρασης και άλλες πρόσθετες δυσκολίες (αυτισμός), σ' ένα πρότυπο σχολείο εδώ στην Αθήνα.

Η ομάδα δούλευε υπό την καθοδήγηση ενός πολύ ενδιαφέροντος επιστήμονα και ανθρώπου, του ιατρού
Καραντάνη, προέδρου -τότε-της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Επιστήμης. Πολύ τον χάρηκα για τις παρατηρήσεις του κατά τις εβδομαδιαίες συνάξεις των στελεχών.

Προλόγισε και την ελληνική έκδοση του βιβλίου της Uta Frif(;) για τον Αυτισμό.

Αυγούστου 11, 2005 4:42 π.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Εταιρείας, ήθελα να πώ.

Αυγούστου 11, 2005 4:43 π.μ.  
Blogger Pegasus said...

Πωπωωω! Πρέπει να ήταν υπέροχη η εμπειρία αυτή. Από τις διάφορες ειδικότητες μπορώ να πω πως προτιμώ αυτές που δεν έχουν χειρουργείο και πως από καιρό (δηλαδή από τότε που έκανα το μάθημα ψυχιατρικής) κλόθω στο νου μου την παιδοψυχιατρική ως επιλογή! Θα δείξει που θα καταλήξω μιας και μου μένουν ακόμη κάμποσα χρονάκια και μόνο οι τρελοί δεν αλλάζουν γνώμοι όπως λέει ένα γαλλόφωνο γνωμικό!

Είναι απλά συναρπάζουσα και γοητευτικότατη αυτή η επιστήμη!!!

Ξέχασα να επισημάνω πως ο γιατρός που έγραψε το βιβλίο απ'όπου πήρα το απόσπασμα έχει σύνθεσει τα Διεθνή Δικαιώματα του Παιδιού.

Αλήθεια, με τι ασχολείσαι και βρέθηκες να δουλεύεις με παιδια με ειδικές αναγκες; :)

Αυγούστου 11, 2005 3:16 μ.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Κι όμως το χειρουργείο θα ήταν το πιό ενδιαφέρον.

Εκεί αρπάζεις την ζωή στα χέρια σου.

Ενδιαφέρον κλάδος η νευροψυχιατρική.

Αυγούστου 12, 2005 7:36 π.μ.  
Blogger Pegasus said...

Εχω ακούσει πως μετά από χειρουργική επέμβαση νιώθεις σαν μικρός θεός επειδή ακριβώς επενέβεις χειροπιαστά και έβγαλες το πρόβλημα από τη μέση.

Αλλά μπήκα σε χειρουργείο για παρατήρηση κι ενώ ολα μου φαινόνταυσαν ενδιαφέροντα με σκέφτηκα σε λίγα χρόνια να κάνω αυτό το πράγμα κάθε μέρα... σκέφτηκα πως μου αρέσει να κοιτάζω μέσα στον άνθρωπο, αλλά πως μάλλον άλλο μέσα με τραβάει... ή ψυχή του.

Ισως όμως αλλάξω γνώμη μετά την πρακτική... ;)

Αυγούστου 15, 2005 6:54 μ.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Ωστόσο, βρήκα και την ταυτότητα του βιβλίου της Uta Friff, πού σού 'λεγα. Κοίτα εδώ.

Αυγούστου 16, 2005 5:31 π.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Στην περίπτωση που δεν δέχονται κώδικα τα σχόλιά σου καθαρογράφω εδώ την προτεινόμενη διεύθυνση:

http://www.protoporia.gr/protoporia/product.asp?sku=45251&mscssid=2R6HR4H5QPQ09JQH7MXWC9VVMH6GC735
με την εκδοτική ταυτότητα του βιβλίου της Uta Friff.

Και το εξώφυλλο είναι αυτό:

http://img299.imageshack.us/my.php?image=utafrith4kz.gif

Καραντάνος ο προλογήσας, (όχι Καραντάνης).

Καλή σου μέρα, αγαπητή...

Αυγούστου 16, 2005 5:38 π.μ.  
Blogger Pegasus said...

Θα το ψάξω! ;) Θενκς!

Και κάτι άσχετο και σχετικο... θυμαμαι μια φορά που ρώτησα πού οριζεται η διαφορά μεταξύ της ψυχιατρικής και της νευρολογίας, μιας και οι δευο ειδικότητες ασχολούνται με το νευρικό σύστημα. Ο καθηγητής είπε πως μερικές φορές είναι δύσκολο να το καταλάβουμε γιατί μερικές νευρολογικές ασθένειες θέλουν και των δυο τη βοηθεια... η πρώτη ασχολείται με τα προβλήματα που φέρνουν αλλαγές στη συμπεριφορά ενώ η δευτερη ασχολείται περισσότερο με την φυσιολογία και το σώμα. Ενδιαφέρον... ας πούμε το Αλτσχάιμερ θα φέρει δυσκολίες τόσο νευρολογικές όσο και ψυχολογικές... στην αρχή αποπροσανατολισμό, μετά αλλαγή χαρακτήρα... άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου.

Αυγούστου 17, 2005 5:51 μ.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Κάπως έτσι πρέπει να είναι, αγαπητή, μου.

Η ψυχή (τόσο ρευστό υποκείμενο) και συνάμα η ιατρική της, φανερώνεται (σε μάς) με τις λειτουργίες της, τις εκδηλώσεις της. Την χώρα της δύσκολα θα βρείς μέσα σου. Εκτός κι αν...

Η νευρολογία έχει πιό σταθερή υπόσταση. Μένεις να μελετάς και να μετράς και να σπουδάζεις όλες αυτές τις ποσότητες χημικών ιόντων (ποσότητες ύλης δηλαδή) που ως νευροδιαβιβαστές, κυλούν ζερβά, δεξά, πάν κι έρχονται και δεν φτάνουν, εντάσσοντάς μας στην πραγματικότητα του κόσμου γύρω μας, είτε απάγοντάς μας.

Τρομερή η εμπερία της γυναίκας εκείνης που ήπιε βορικό οξύ, ταράχθησαν οι ισορροπίες των ιόντων και μετέστη στην χώρα του ονείρου.

Πρεσβείαις της Θεοτόκου και της αδιαλείπτου προσευχής την ενέργεια εξισώθη κι εσώθη...

Μερίδιο στην σωτηρία της έλαβε κι από τ' αντίδοτο που εξουδετέρωσε το δηλητήριο. Το οποίο, σημειωτέον, έλαβε "κατά λάθος", μπερδεύοντας το μπουκαλάκι μ' αυτό που είχε τον αγιασμό...

Με συνέπεια ο ίδιος εγώ.

Αυγούστου 18, 2005 6:27 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home