Μικρό αλλά θαυματουργό...
Ο Jacques Prévert με τους Προδωμένους Εραστές του κατάφερε να αποδείξει πως δεν χρειάζεται ένα ποιημα να απαρτίζεται από πολλούς στίχους για να πει αποτελεσματικά ότι έχει να πει...
"Moi j'avais une lampe
et toi la lumière
Qui a vendu la mèche?"
("Εγώ είχα μια λάμπα
κι εσύ τη φλόγα
Ποιος πούλησε το φυτίλι;")
Από τη συλλογή "La pluie et le beau temps"
"Moi j'avais une lampe
et toi la lumière
Qui a vendu la mèche?"
("Εγώ είχα μια λάμπα
κι εσύ τη φλόγα
Ποιος πούλησε το φυτίλι;")
Από τη συλλογή "La pluie et le beau temps"
Posted by Pegasus at 12:00 μ.μ.::
--------------------oOo--------------------
10 Comments:
Έχει και άλλα να ζηλέψεις το μικρό αλλά μας κρατιέται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού... τσακίσου και έλα ρε...
@Scorpina: Σκορπίνα μου, ήμουν απλά μάλλον τυχερή... Μεγάλωσα σ'ένα ελληνικό σπίτι όπου η γλώσσα της πατρίδας ήταν η επίσημη μεταξύ των τεσσάρων ατόμων που αποτελούν την οικογένεια και μάλιστα ήταν και νόμος ("απαγορεύεται να μιλάνε τα παιδάκια μεταξύ τους άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική όσο είναι στο σπίτι" :Ρ). Γι'αυτόν τον "νόμο" ευγνωμονώ και τους δυο γονείς μου γιατί σήμερα δε θα μιλούσα τα ελληνικά που ξέρω. :)
Αυτό το ελληνικό σπίτι όμως βρέθηκε σε μια δύγλωσση χώρα κι έτσι με πήρε το κύμα κι έμαθα και τις δυο επίσημες του Καναδά... τώρα θα ήθελα να καταφέρω να μάθω καλά τα λίγα ισπανικούλια που έχω κάνει στο σχολείο τρια χρόνια!!!
Αν μαθεις δυο γλώσσες καλά, μετά η τρίτη έρχεται εύκολα, η τέταρτη πανεύκολα κ.ο.κ. :D
@τέλσον: Τσακίσου να έρθεις εσύ μιας και σου αρέσουν και τα cold climates... καλύτερη είναι η Σουηδία; :Ρ
Δηλ. ποιός μας μαρτύρησε;
Pegasus, πάντα να θυμάσαι:
Même si le bonheur t'oublie un peu, ne l'oublie jamais tout à fait
του Πρεβέρ είναι κι αυτό. Στο αφιερώνω. Νά'σαι καλά!
Αντε κι ένα αφιερωμένο σ(ε μας )τους σκορπιούς.
Αλλά τούτο είναι από μετάφραση ιταλικών, του Σέρτζιο Σόλμι,
Meditazzioni sullo scorpione:
Une fois encore j’interroge le signe, l’emblème hermétique et muet. Révolte guerrière de la conscience qui se retourne contre elle-même, flèche empoisonnée mais salubre, dramatique philosophie du scorpion. Et en élargissant les significations du mythe, j’irais jusqu’à voir dans le Scorpion le symbole d’une fracture originelle de l’Identité, de la séparation qui la fit absente au monde, condamné depuis à la perdre et à la retrouver sans cesse dans l’alternance de ses contradictions : symbole de ce retournement agressif de la conscience d’être.
Aujourd’hui le Scorpion incarne encore un autre symbole, mais qui est peut-être le même sous une apparence plus précise, plus pesante. Aujourd’hui ses immenses mandibules semblent grignoter le monde peu à peu : et nous y reconnaissons le visage plus mûr et plus réfléchi de la guerre, son immense et parfaite structure où tout concourt à l’autodestruction, au moins virtuellement. Où la vertu atteint son apex, car la plus haute vertu militaire est stérile et sans récompense. Où la corruption touche le fond, parce que les idées, les barrières que l’homme a dressées entre la vie et soi pour la rendre opaque et durable, ces barrières se sont écroulées : plus de distance entre l’instant fatal et lui, et tout avenir apparaît brûlé. Où l’action, toujours reculée à son extrême limite, et prompte à dépasser le seuil ultime de ses possibilités, est toujours sur le point d’exploser : ou vaincre ou mourir. Et il semble incroyable, réconfortant dans une certaine mesure, que l’homme soit en état de résister, de vivre à un régime presque normal, sur ce bord frappé par la foudre.
Πολύ όμορφο piéton!
Επειδή αυτό για τους Σκορπιούς δεν αναφέρεται σε μένα, εδώ πιο κάτω θα βρείτε ένα μέρος του σχολίου του piéton μεταφρασμένο στα γαλλικά... με βοήθεια διαδικτυακή και δική μου συμβολή! Γιατί αν αλλάζει χρώματα η Σκορπίνα και σκίζει τα πτυχια της, δε θέλω μετά από το τελευταίο σου ποστ να χάσει και τα μαλλιά της! λολ! Για τους σκορπιούς της παρέας λοιπόν...
Μια φορά ακόμη εξετάζω αυτό το ζώδιο, αυτό το ερμητικό και άλαλο εμβλημα. Δραματική φιλοσοφία του Σκορπιού η πολεμοχαρής επανάσταση της συνείδησης του που στρέφεται εναντίον της, σαν ένα δηλητηριασμένο αλλά υγιές βέλος. Και διευρύνοντας τις σημασίες του μύθου, θα έφτανα μέχρι να δω μέσα στο σκορπιό το σύμβολο ενός αρχικού σπασίματος της ταυτότητας, ενός διασπασμού που την έκανε απούσα από τον κόσμο, καταδικασμένος από τότε να τη χάνει και να τη βρίσκει ακατάπαυστα στην εναλλαγή των αντιφάσεων του. Ένα σύμβολο επιθετικής αντιστροφής της συνείδησης της ύπαρξής του. Σήμερα ο Σκορπιός ενσωματώνει και ένα άλλο συμβολο αλλά που είναι ίσως ίδιο αλλά με πιο ακριβή εμφάνιση, πιο βαρυσήμαντη. Οι κάτω γνάθοι του φαίνονται να σιγοτρώνε τον κόσμο. Έτσι αναγνωρίσουμε το πιο ώριμο και πολεμοπαθή πρόσωπο, την απέραντη και τέλεια δομή του, όπου όλα συμβάλλουν στην αυτόκαταστροφή, τουλάχιστον πρακτικά. Εκεί που η αρετή αγγίζει τον πίλο της, γιατί η πιο υψηλή στρατιωτική αρετή είναι άγονη και χωρίς αμοιβές. Εκεί που η διαφθορά πιάνει πάτο, επειδή οι ιδέες και τα εμπόδια που ο ανθρωπος έχει βαλει ανάμεσα στη ζωή του και τον ίδιο του τον εαυτό για να την κάνει πιο αδιαφανλη και διαρκή, εμπόδια. Εμπόδια που έχουν καταρρεύσει.
Το υπόλοιπο θα έρθει κάποια άλλη μέρα που θα βήχω λιγότερο...
pegasus, αν σήμερα ξενυχτάς, βγες και δες την πανσέληνο. αν μάλιστα ξενυχτάς πολύ, περίμενε να τη δεις όταν δύει..
αν πάλι δεν ξενυχτάς, και αύριο (σήμερα για όσους είναι στην αποκεί μεριά του ατλαντικού) θα είναι εξίσου μαγευτικό το φεγγάρι :)
δε λέω, θα μου πείτε ότι είναι πολύ άσχετο το σχόλιο τούτο. μάλλον αστρολογικός συνειρμός είναι από την κουβέντα για τους σκορπιούς.
καλά, το παραδέχομαι. είμουν έξω και χάζευα την πανσέληνο και έχω σεληνιαστεί κανονικά :]
Πολύ όμορφη μετάφραση!
Μπράβο και συγνώμη για το "εκτός θέματος" ποστ.
à plus
Δεν την έχανα με τίποτα την πανσέληνο, φακίρη. :) Εσύ από πού την είδες; Τορόντο, Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;
Αν θες να περιμένεις και το υπόλοιπο σκορπίνα μου για να το στείλεις, να ξέρεις πως θα βρεθεί σύντομα γραμμένο εδώ!
pegasus: την πανσέληνο την είδα από το τορόντο. ετοιμάζομαι όμως σύντομα για καλοκαιρινές εξορμήσεις και στην επόμενη θα φροντίσω να είμαι σε κάποια παραλία σε κάποιο νησάκι του αιγαίου :)
εσύ θα κάνεις καμιά υπερατλαντική βόλτα το καλοκαίρι τούτο;
Μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στην αναπόφεκτη στιγμή και τον ίδιο και το μέλλον του του φαίνεται καμμένο. Εκεί που η δράση του, που την έχει πάντα υποχωρίσει στο πιο ακραίο σημείο της και που ειναι έτοιμη να υπερβεί το τελευταίο κατώτατο όριο των δυνατωτήτων του, είναι πάντα σε σημείο να εκραγεί: να νικήσει ή να πεθάνει. και φαίνεται απίστευτο, παρήγορο μέχρι ενός σημείου, που ο άνθρωπος είναι σε κατάσταση αντίστασης, έτοιμος να ζήσει μέσα σε ένα σχεδόν κανονικό καθεστώς, χτυπημένο από τον κεραυνό από αυτή την πλευρά.
Να το υπόλοιπο που έλειπε! De rien, Scorpina μου!!!
Συμπατριώτης ο Φακίρης, ε; Τώρα δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι! Δουλεύω αυτό το καλοκαίρι και ξαναρχίζω τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο από τις 22 Αυγούστου... με τίποτα δεν προλαβαίνω να κατέβω λίγο στην πατρίδα! Καλά να περάσεις εσύ και κάνε μια βουτιά και για μένα!!! Και που ξέρεις; Ισως μια μέρα βρεθούμε και στο ίδιο αεροπλάνο γιατί η Ολμπιακή κάνει πάντα πρώτα μια στάση στο Τορόντο και μετά έρχεται Μοντρεαλ για να πάρει κι άλλους ταξιδιώτες!!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home