Superstitieuse moi? Jamais!

Εδώ λένε πως όταν πέφτει Παρασκευή και 13, όλα τα κακά μπορούν να συμβούν... Στην Ελλάδα πάλι Τρίτη και 13 είναι η γρουσούζικη μέρα της χρονιάς. Ζώντας σε άλλη ήπειρο, πίστευα πως θα ξέφευγα από τα αρνητικά κύματα ενέργειας αυτής της μέρας αλλά έλα που ένας ολόκληρος ωκεανός δεν τα σταμάτησε!!! Της μουρλής έγινε χθες!

Η μέρα ξεκίνησε όμορφα, πήγα στη σχολή, τέλειωσε το μάθημα και επιστρέφοντας σπίτι παίρνω χαμπάρι πως δεν κρέμεται πια από τη σάκα μου το πολυαγαπημένο μπρελόκ που μου είχε φέρει ο αδερφός μου από το ταξίδι του στα Βραχώδη Όροι. Το προνόμοιο του χασίματος πάλι βγήκε στην επιφάνεια! Πάω πίσω όλο το δρόμο που είχα διανύσει κοιτάζοντας να βρω αυτό που είχα χάσει. Κοίταξα στα σημεία που είχα περπατήσει αλλά τίποτα! Πάει ο αρκούδος μου!

Τι ωραία που είχε διαλέξει η μέρα να τελειώσει... να τελειώσει;;; Ε όχι ακόμα, μη βιαζόμαστε. Η μέρα έχει 24 ώρες και άλλα ντοναλντίστικα σκηνικά με περιμένανε! Ισως γι’αυτό να λατρεύω αυτόν τον ήρωα του Disney.

Σκέφτηκα να το παίξω νοικοκοιρά και είπα να φτιάξω φαγητό νηστίσιμο μιας και η επόμενη ήταν μεγάλη γιορτή. Είχαμε ωραίο σπανάκι σπίτι, ένα σπανακόριζο δε θα ήταν άσχημο! Μετά από όλες τις ετοιμασίες και την πρώτη βράση, πήγα να βάλω λίγο αλάτι. Το αλάτι έχει δυο ανοίγματα, ένα που είναι μια μεγάλη τρύπα και ένα αλλο με πολλές τρυπούλες. Εμείς το έχουμε πάντα από τη μεριά που ρίχνει λίγο αλάτι. Κι όμως όταν έριξα αλάτι δεν το έλενξα και έπεσε αλάτι αρκετό για να ανεβάσει την πίεση 10 υποτασικών! Λύσσα το φαγητό όταν το έβγαλα από τη φωτιά! Λέω να αρχίσω να το σερβίρω με δώρο ένα μπουκάλι νερό!!!

Πώς να αντικαταστήσω το ανεκδιήγητο σπανακόριζο; (χαρά ο αδερφός μου που το συχαίνεται!!!) Τι να φτιάξω, τι να φτιάξω; Ας πλύνω τα πιάτα και σκέφτομαι εν τω μεταξύ. Καταπληκτική ιδέα: γαρίδες με σάλτσα ντομάτας και ρυζάκι!!! Γουστάρω τα θαλασσινά, έχω μια τεράστια σακούλα στην κατάψυξη, αρέσει και στον αδερφό μου, τέλεια!!!

Αφού τέλειωσα τη λάντζα, με κέφι άρχιασα να κόβω σκορδάκι και κρεμμυδάκι (αχ, κλάμα!). Τα ρίχνω στο λαδάκι της κατσαρόλας και πετάω μέσα τις γαριδούλες και αφήνω να τσιγαριστούν. Τώρα χρειάζομαι φρέσκια ντοματούλα ψιλοκομμένη. Έχω κονσέρβα με τέτοιες ντομάτες ιταλικές. Παίρνω την κονσέρβα και πάω να την ανοίξω... το ανοιχτήρι δε λέει να κάνει τρύπα στην μεταλλική επιφάνεια! Αααα!!! Δεν πιάνουν τα χέρια μου! Θα καούν και όσα έχω στη φωτιά! Το ανοιχτήρι είναι για πέταμα!!! Παίρνω τελικώς τη μαχαίρα και αρχίζω να κάνω τρύπες στη σειρά για να ανοίξω την κονσέρβα και στην τελευταία τρύπα χτύπησα με τόση δύναμη το μαχαίρι που μου πετάχτηκε σε όλο το πρόσωπο ντοματοζούμι! Ήμουν νόστιμη και πολύ ντοματένια!!! Το σημαντικό ήταν πως είχε ανοίξει και μπόρεσα να ρίξω τις ντομάτες στις γαρίδες! Το φαϊ έγινε εξαίσιο (ευτυχώς!!!)

Το κουτάλι; Που πήγε το κουτάλι με το οποίο ανακάτευα το φαγητό στην κατσαρόλα; Ακόμη να το βρω αν και με τον αδερφό μου κοιτάξαμε στα πιο απίθανα σημεία. Ή εξαφανίστηκε (απίθανο) ή το πέταξα μαζί με τα φλούδια των κρεμμυδιών στα σκουπίδια (πιθανότατο).

Το ντουζάκι μου γρήγορα!!! Τρέχω στο μπάνιο και ανοίγω τη βρύση στο φουλ, να πέσει δυνατά νερό πάνω μου, χλιαρό προς το κρύο (αν και το λατρεύω καυτό) γιατί είχα λιώσει μέσα στην κουζίνα. Κι εκεί που αρχίζω να ηρεμώ, αρχίζω να τραγουδώ (μ’αρέσει να λέω τραγουδάκια κάτω από το νερό). Δεν ήμουν μόνη όμως!!! Το παράθυρο του μπάνιου βλέπει προς την εξώπορτα της πολυκατοικίας και με άκουσαν περαστικοί, μιας και είμαι στο ισόγειο κι άρχισαν να γελάνε! Αυτό ήταν, έγινα ΚΑΙ ρεζίλι!

Βάζω το νυχτικούλι μου και αποφασίζω να κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλά (αν και γι’αυτό έχω αρχίσει να αμφιβάλλω από τότε που μπήκα στη σχολή): ΔΙΑΒΑΣΜΑ! Απλώνω τα πόδια στον καναπέ, βάζω ένα μαξιλάρι πίσω από την πλάτη μου και αρχίζω το κεφάλαιο 11... «Ε, γιατί δεν κοιμάσαι στο κρεβάτι σου;» «Ε, ορίστε;» Ο αδερφός μου με βρήκε να έχω σκύψει μπρός μου και να έχω σωριαστεί πάνω στο βιβλίο μου!

Πάω να πιώ λίγο νερό πριν πέσω. Στην κουζίνα έχουμε ένα ημερολόγιο που βγάζουμε τις μέρες μια-μια, με τα στιχάκια από πίσω! Ας το αλλάξω, σκέφτομαι. Κοιτάζω και συνειδητοποιώ πως ήμασταν Τρίτη και 13! Με πιάνει ένα νευρικό γέλιο, μα ένα γέλιο!

Ξεράθηκα στο κρεβάτι μου και δε θυμάμαι κανένα όνειρο! Τώρα ίσως ξαναπέσω να κοιμηθώ. Πολλή κούραση!!!