θα 'ρθεις;

Όταν άρχιζουν τα όνειρα να πλάθονται μπροστά σε μάτια ανοιχτά μάλλον διψάνε πολύ γι'αυτό που θα ‘θελαν να βλέπουν. Δεν το κρύβω, διψώ. Γύρω προσφέρονται ένα σωρό ποτά που θα μπορούσαν να με μεθυσούν μέχρι να ξεχάσω αυτό που θέλω και να γελώ συνάμα. Δε θέλω να το ξεχάσω, έχω παραξενιά, θέλω το εκλεκτό... αυτό που εγώ θεωρώ εκλεκτό. Από την σκοπιά της υποκειμενικής μου αλήθειας, της υποκειμενικής αρέσκειας μου.

Ακούω μια μελωδία που αγαπάς και σκέφτομαι τρελά πράγματα. Δεν μπορώ καν να τα ομολογήσω. Θα σε φοβίσω. Το μόνο που μπορώ να πω ειναι πως, αν μια μέρα μου τη βιδώσει, μπορώ με το πρώτο χαρτί στο χέρι, να βρεθώ εκεί που θα έχεις ανοίξει τα πανιά σου. Εσύ δε μπορείς να το πεις για μένα. Μας βλέπω με κλάματα και χαχανητά και φωνές παιδικές γύρω, με σιωπή και ανάσες, με λευκά σεντόνια και λουλούδια, με κατσαρόλα και πρωινό καφέ, με μηχανάκι και τη μυρωδιά του λίβα.

Ίσως το μόνο που να θέλω να είναι το άγγιγμα σου. Να το νιώσω, να το μάθω, να μην το αναζητώ άλλο. Να λυθεί το αίνιγμα και να ελευθερωθώ. Να μαθω τι είναι δυο μυαλά και δυο σώματα που σκέφτονται ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα και μόνο αυτό, χωρίς να τους αποσυγκεντρώνει τίποτε άλλο. Κι αυτό που σκέφτονται να το θέλουν τόσο πολύ που τα χρώματα, τα σχήματα, ο χώρος και ο χρόνος να χάσουν κάθε διάσταση. Να ενωθούν οι σκέψεις κι ας είναι να διαλυθεί το όνειρο το πρωί. Κι αν δε δυαλύθει από αυτή την έκρηξη, να αλυσοδεθούν αιώνια οι σκέψεις για να κοιτάνε πάντα προς την ίδια κατευθυνση.

Κοιτώ από το παράθυρο το πόσο έχει κρυώσει ο ουρανός και πόσο έχει κοκκινήσει ο δρόμος. Το δροσερό μου γυμνό μπράτσο καταλαβαίνει πως ο πόνος που προκαλούν οι -3 βαθμοί που κουβαλάει η ηλιαχτίδα το έχουν καρφωμένο ακόμα σε αυτόν τον τόπο που αγαπώ αλλά που δεν μου είναι αρκετός όσο κι αν είναι απέραντος. Τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Για μετά βλέπουμε. Ποτέ δεν ήξερα και σχεδιαζα το μέλλον μου. Ίσως γι’αυτό να φταίνε οι γονείς μου που πάντα κάνανε αυτό που πιστεύανε πως ήταν καλύτερο τη στιγμή που έπρεπε, χωρίς να φοβηθούν να αφήσουν οτι είχαν χτίσει για να ξαναχτίσουν κάπου αλλού. Τρεις φορές έγινε αυτό και αν χρειαστεί κάποτε θα το ξανακάνουν.

Ψέμα θυμίζεις, σα ψέμα φαντάζεις... ψέμα είσαι; Δεν ξέρω πια αν υπάρχεις ή αν μόνη μου σ'έφτιαξα. Μόνο ένας τρόπος απομένει για να καταλάβω. Εγώ θα έρθω. Θα'ρθεις;

_____________________________

Ekeinh h mikrh akrh ths psyxhs mou, h monoshmanth, dexotan thn pio atakth kai apiasth elpida san oneiro, poses fores? 8a 'r8eis?
Ki emene aboulh kai ypomonetikh kai karterikh kai alalh, mesa ston kyklo ths zwhs, san skia.
...

8a 'r8eis? Deila ki apla kapoia bradia, etsi, na sfyrikseis ton mikro apohxo ths kardias mou, to nohma kai ton skopo ths anasas mou.
8a 'r8eis? San th broxh arga arga, san taraxh kapoia nyxtia na me ksypnhseis.
8a 'r8eis?
Isws.
Isws oxi.
Poios kserei?

...

8a 'r8eis, san ta louloudia se polyxrwmh giorth, thn agkalia sou 8a zhtas kai 8a dakryzeis. Dakrya siniala, pou 8a 'prepe na drosizoune to kapsimo tou ponou, ki ystera pali 8'armyriseis thn elpida, gia na 'r8eis n'anazhthseis th galhnh.

...

8a 'r8eis, 8arrw, giati etsi ftanoun kapote oi xamenes oi agapes ston paradeiso. Ena blemma pou trabaei parapera...
8a 'r8eis, 8arrw, gia na mh xaseis th stigmh prin fygei, prin xa8ei, prin pe8anei.
Oneireuomai thn teleiothta tou deilinou mazi sou.

[Lyriko (apospasma) - Paris Stamelos]