«...tout ce que j'ai pu écrire je l'ai puisé à l'encre de tes yeux...»

Πρέπει να φύγω... και ξέρεις καλά πως δε το θέλω. Το χέρι μου το οδηγεί το μυαλό όμως που απόψε φάνηκε πιο δυνατό από την καρδιά. Αλλά αυτό δε θα κρατήσει για πολύ. Hδη έχει αρχίσει να λυγίζει. Oταν πια θα χάσει εντελώς την ισχύη του, τι θα κάνω; Καληνύχτα, γειά χαρά, θα σε κρύψω σε μια στιγμούλα , σε λίγο καιρό πάλι θα σε περιμένω εδώ στο ασπρόμαυρο όνειρο να προσπαθήσουμε να βάλουμε χρώμα σε όσα φανταστήκαμε. Mέχρι τότε θα φυ(ι)λώ δυο λόγια σου στην τσέπη... τα πιο σημαντικά...