"Es-tu tannée?"

Η κούραση μπορεί να καλυφτεί πίσω από ένα όμορφο φρεσκοβουρτσισμένο χαμόγελο, ένα ρουζάκι, κι ένα γυαλιστερό λιποζαν που να ροζίζει λίγο τα μελανά χάρτινα χείλη. Να δίνει ζωή σε ότι έχει κρυώσει από την εξουθένωση και τη μοναξιά ή τουλάχιστον να κρύβει τη νέκρα των συναισθημάτων σου που κι αυτά πήραν τη ρουτίνα της καθημερινότητας σου. Σε πιάνει κότσο ο ένας, σε κάνει πτώμα ο άλλος, σε κάνουν σκουπίδι οι άκαρπες προσπάθειες σου. Σου πίνουν την ενέργεια που σε κρατάει ακόμη αρκετά δυνατό για να μην πιστέψεις πως στη σέντρα που σου προοριζότανε έμεινες με τα χέρια ανοιχτά. Κάθε φορά που αλλάζεις σκηνικό χρειάζεσαι πάνω από 6 μήνες τουλάχιστον για να αρχίσεις να παίρνεις λίγο από το χρώμα του... αποτυχημένος χαμαιλέοντας. «Όταν άλλαζες σχολεία υπέφερες, όταν θα αρχίσεις να δουλεύεις για τα καλά θα χάσεις τα μισά σου κιλά τον πρώτο καιρό, όταν παντρευτείς οι πρώτοι μήνες με την απόλυτη αγάπη σου δε θα είναι καθόλου μελιά... κι όμως πάντα ζητάς και λατρεύεις την αλλαγή και τις εκπλήξεις γιατι μετά από τόσο πόνο καταφέρνεις να κρατήσεις τα κομμάτια όλα μαζί... σου εύχομαι να καταφέρεις και τα δυο τελευταία.» Προειδοποίηση; Σκέφτεσαι τα πιο πάνω και όσα έχουν συσσωρευτεί από υποχρεώσεις και πιάνεις πάτο. Τότε τα δάκρυα χύνονται από μόνα τους. Χωρίς λόγο συγκινείσαι και μέσα στα κλάματα γελάς... και σου κρεμάζουν την ταμπέλα του κυκλοθυμικού. Κλαις γιατί κάποιο κακό προαίσθημα σου φωνάζει μέσα στα ταραγμένα όνειρα σου πως όσο κι αν δώσεις δε θα καταφέρεις να εκμεταλλευτείς όλο σου το δυναμικό. Η κούραση παραμονεύει. Κλαις πιο ύστερα επειδή πίστεψες στον εφιάλτη σου αντί να πετάξεις πέρα τον ενδόμυχο ονειροκρίτη που πάντα προοιωνίζεται την καταστροφή και να εξαντλήσεις ότι σου μένει, να δώσεις ως εκεί που μπορείς, για να φτάσεις στο ποθητό αποτέλεσμα. Γελάς γιατί βρίσκεις πως είναι φαιδρό να κλαις για πράγματα που θεωρούν όλοι γύρω ασήμαντα. «Πάψε να κλαις... δεν αξίζει να χαραμίζονται τα δάκρυα σου για τέτοιες καταστάσεις» Ποιος ορίζει δηλαδή ποια περίπτωση είναι πιο κατάλληλη για δάκρυα και ποια όχι; Γιατί να μην είναι ουσιώδες το κλάμα κάθε φορά που αυτό εκφράζεται; Από μόνα τους δε βρέχονται τα μάτια; Για να μη ρωτάνε την άδεια για το πότε θα ανοίξουν τις βρύσες τους μάλλον θα πρόκειται για ένα μέσο άμυνας... αφήστε τα λοιπόν, να κάνουν τη δουλειά τους. Μέσα σε μια βδομάδα, βγήκε τούτο το συμπέρασμα : η ανώφελη και υπέρμετρη κούραση μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην υγεία... προσοχή!