για μια "βόλτα στα βαθιά μαζί σου" μόνο

Σπάσανε τα πρωτα δεσμά... έφυγε. Κρίμα. Κρίμα για τα δάκρυα που έχυσε τότε, κρίμα για τη γεύση που δεν κέρδισα, κρίμα για το τρόπαιο που δεν πήραμε. Δεν ήταν για μας. Η Σοφία μας έλειπε τότε. Τώρα μπήκε στη ζωή μας και τον έκανε χαρούμενο, γέμισε πεταλούδες τρελές τις μέρες του, με ηρέμησε. Αισθάνομαι μια ανακούφιση και μια ζήλεια. Περιμένω όλα να στρώσουν γύρω μου για όσους παιδεύω και να πάρω μετά τον δικό μου δρόμο. Ίσως αργήσει εκείνη η μέρα. Εκείνος τράβηξε βόρεια, αλλά όχι αρκετά και δε με έφτασε. Εγώ παραμένω σταθερά στο πόλο μου όμως.

Εσύ θα ερωτευτείς; Σε ικετεύω να το κάνεις όπως μου το ζήτησες κι εσύ. Όλη μου τη ζωή πίστευα σε ουτοπίες και όσο κι αν τρώω τα μούτρα μου δεν καταλαβαίνω και ξαναπέφτω πιο πέρα πάλι στη λήθη του άπιαστου. Γύρνα μου την πλάτη να καταλάβω πως η ζωή μου είναι εδώ, ανάμεσα στα λευκά τα κρίνα όπου μεταμορφώνομαι αργά και γίνομαι ότι εγώ φοβόμουν . Το γαλάζιο που με περιτριγυρίζει μου ταιριάζει περισσότερο από το κόκκινο που μου προσφέρεις... κρυώνει ότι ανάβει εντός μου, γλυκαίνει κάθε τυραννία.

Στα είπα όλα... φίλα με τώρα...