«Θεός αν είναι κι αν μ'αγαπάει κανείς...»

Μέχρι τώρα ήξερες πως είσαι μόνη. Στηριζόσουν όμως στο αίμα που, όπως λένε και οι παλιοί, νερό δε γίνεται. Χύθηκε όμως ολάκερο από μια χρόνια τώρα ανοιχτή πληγή που δεν της έδινες σημασία γιατί έλεγες «θα περάσει». Χύθηκε μέχρι την τελευταία του στάλα και η βροχή που σε συνοδεύει, όπως πάντα δυνατή, το δυάλισε, ξέπλυνε από δαύτο τους δρόμους που είχες περπατήσει και δεν έμεινε να σου προσφερθουν παρά μια τυπική καληνύχτα κι ένα υπέροχο ψεύτικο φιλί στο μάγουλο, σαν εκείνο του Ιούδα. Πλέον μόνο το σώμα σου σου απόμεινε... το αίμα χύθηκε, χάθηκε... δεν κυλάει πια ούτε εκείνο, ούτε η φωτιά, ούτε η ψυχή στις φλέβες σου...

____________
«Είμαστε μόνοι μας, μα τόσο μόνοι
Την μοναξιά μας να μετράμε στον καιρό...»